І надумаўся вучоны,
Інкубатар ставіць ён.
Дэманструе дэман чорны
Сёньня штучны эмбрыён.
Без пачуцьцяў, без каханьня
I прыродзе насупор
З крыкам выпаўзе і ўстане,
Як дакор, бязбожны твор.
Выйдзе вырадкам калматым
Зь інкубатарнай цішы, -
Недарэчным аўтаматам,
Без вачэй і бяз душы...
- Не кажы, мой дабрадзею!
Ноч стаіць каля дзьвярэй.
Я ад страху ледзянею...
Абдымі мяне і грэй.
Грэй, каб я магла на сьвеце
Боль пазнаць і радасьць дзён.
Хай у змрочным габінэце
Гіне штучны эмбрыён.
|
|
